ปัจจัยทำนายพฤติกรรมป้องกันความเสี่ยงทางเพศในวัยรุ่นหญิงมัธยมศึกษาตอนต้น

Abstract

เด็กวัยรุ่นหญิงตอนต้นมีแนวโน้มที่จะเกิดความเสี่ยงทางเพศมากขึ้น ดังนั้นพฤติกรรมป้องกันความเสี่ยงทางเพศจึงมีความสําคัญมากสําหรับเด็กวัยนี้ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมป้องกันความเสี่ยงทางเพศ และปัจจัยทํานายพฤติกรรมป้องกันความเสี่ยงทางเพศของวัยรุ่นหญิงตอนต้น กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนหญิงชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น อายุ 12-16 ปี จํานวน 98 คน ในเขตอําเภอบางคล้าจังหวัดฉะเชิงเทรา เลือกกลุ่มตัวอย่างโดยการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิเก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างวันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2559-30 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เครื่องมือ ที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามพฤติกรรมป้องกันความเสี่ยงทางเพศ การกํากับดูแลของบิดา มารดา ความรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมป้องกันความเสี่ยงทางเพศ ทัศนคติต่อการมีพฤติกรรมป้องกัน ความเสี่ยงทางเพศ และการรับรู้ความสามารถของตนเองต่อพฤติกรรมป้องกันความเสี่ยงทางเพศ ได้ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .72, .73, .73, .79 และ .84 ตามลําดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา และวิเคราะห์พหุคูณถดถอยถดถอยแบบเชิงชั้น ผลการวิจัยพบว่า พฤติกรรมป้องกันความเสี่ยงทางเพศโดยรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก เท่ากับ 4.93 (SD = 1.44) ปัจจัยทํานายพฤติกรรมป้องกันความเสี่ยงทางเพศ พบว่า ทัศนคติต่อพฤติกรรมป้องกันความเสี่ยงทางเพศ และการรับรู้ความสามารถของตนเองต่อพฤติกรรมป้องกัน ความเสี่ยงทางเพศ สามารถร่วมกันทํานายพฤติกรรมป้องกันความเสี่ยงทางเพศได้ร้อยละ 44.8 (R2 = .448, R2 adj = .424, Fchange = 7.746; p< .001) รองลงมาคือ การรับรู้ความสามารถของตนเองต่อพฤติกรรมป้องกันความเสี่ยงทางเพศ (β = .242, p< .01) จากผลการวิจัยมีข้อเสนอแนะว่า ควรส่งเสริมทัศนคติและการรับรู้ความสามารถของตนเอง เพื่อให้วัยรุ่นสามารถป้องกันตนเองให้ปลอดภัยจากการพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ