ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการป้องกันการติดสารเสพติดของนักเรียนชายโรงเรียนขยายโอกาส

Abstract

ยาเสพติดเป็นปัญหาใหญ่และเป็นภัยคุกคามสุขภาพของประชากรก่อให้เกิดผลเสีย ทั้งต่อผู้เสพครอบครัว สังคม เศรษฐกิจและความมั่นคงของประเทศ การวิจัยแบบหาความสัมพันธ์เชิงทํานายครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการป้องกันการติดสารเสพติดและปัจจัยทํานาย ได้แก่ ความรู้ ทัศนคติ ความคาดหวังในความสามารถของตนเองและการสนับสนุนทางสังคม กลุ่มตัวอย่างคัดเลือกโดยการสุ่มอย่างง่ายจากนักเรียนในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาในเขตอําเภอเขาสมิง จังหวัดตราด จํานวน 169 คน เก็บรวบรวมข้อมูลช่วงเดือนกรกฎาคมถึงเดือน สิงหาคม พ.ศ. 2558 เครื่องมือวิจัย ประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบวัดความรู้ทัศนคติ ความคาดหวังในความสามารถของตนเองการสนับสนุนทางสังคม และพฤติกรรมการป้องกันการติดสารเสพติด ได้ค้าความเชื่อมั่นเท่ากับ .60, .78, .72, .92 และ.91 ตามลําดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนาและการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมการป้องกันตนเองเท่ากับ 26.09 (SD =6.08) ความคาดหวังความในสามารถของตนเองในการป้องกันตนเองจากการติดสารเสพติดเป็นปัจจัยทํานายที่ดีที่สุด (𝛽 = .267, p< .05) จากผลการวิจัยมีข้อเสนอแนะว่า ในการป้องกันนักเรียนจากการติดสารเสพติด ผู้ที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องในการดูแลสุขภาพนักเรียนชายในโรงเรียนขยายโอกาส ควรพัฒนากิจกรรมหรือโปรแกรมที่ส่งเสริมความคาดหวังในความสามารถของตนในการป้องกันตนเองจากสารเสพติดและการสนับสนุนทางสังคม