Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายคือ จะศึกษาระบบวรรณยุกต์และสัทลักษณะของวรรณยุกต์ในภาษาไทยถิ่นที่พูดในบริเวณต่าง ๆ ของจังหวัดชลบุรี เพื่อพิจารณาว่าจะสามารถแบ่งภาษาไทยถิ่นจังหวัดชลบุรีออกเป็นภาษาถิ่นย่อยได้หรือไม่ การศึกษาครั้งนี้ศึกษาเสียงวรรณยุกต์ในระดับคำเพียงอย่างเดียว ข้อมูลบที่ใช้ในการศึกษาได้จากการบันทึกเสียงของผู้บอกภาษาที่คัดเลือกจากจุดเก็บข้อมูล 18 จุด รวมทั้งสิ้น 36 คน ผู้วิจัยวิเคราะห์ระบบวรรณยุกต์จากเสียงพูดของผู้บอกภาษาในจุดเก็บข้อมูลแต่ละจุด แล้วนำผลการวิเคราะห์ของทุกจุดมาเปรียบเทียบกัน ผลการวิจัยปรากฏว่า ระบบวรรณยุกต์ในภาษาที่พูดที่จุดเก็บข้อมูลต่าง ๆ เหมือนกัน คือมีวรรณยุกต์ 5 หน่วยเสียง การกระจายของหน่วยเสียงวรรณยุกต์ก็เหมือนกันเป็นส่วนใหญ่ จังไม่สามารถนำการวิเคราะห์ระบบวรรณยุกต์มาเป็นเกณฑ์ในการแบ่งเขตภาษาถิ่นย่อยได้ อย่างไรก็ตาม หลังจากการวิเคราะห์โดยละเอียดแล้ว ปรากฏว่าสัทลักษณะของหน่วยเสียงวรรณยุกต์ที่จุดเก็บข้อมูลแต่ละกลุ่มแตกต่างจากกลุ่มอื่น ๆ อย่างชัดเจน จึงสรุปผลการวิจัยได้ว่า ภาษาไทยถิ่นจังหวัดชลบุรี ภาษาไทยถิ่นจังหวัดชลบุรีสามารถแบ่งเป็นภาษาถิ่นย่อยได้ โดยใช้สัทลักษณะของหน่วยเสียงวรรณยุกต์เป็นเกณฑ์
