Abstract:
งานวิจัยฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อวิเคราะห์กลวิธีการแปลประโยคกรรมวาจกตามบริบทที่ปรากฏในบทบรรยายใต้ภาพยนตร์และศึกษาคำบ่งชี้กาลในประโยคฉบับแปลภาษาไทยจากประโยคกรรมวาจกต้นฉบับภาษาอังกฤษในกาลต่างๆ (Tense) ที่ปรากฏในบทบรรยายใต้ภาพยนตร์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ภาพยนตร์แนวแฟนตาซีที่จิระนันท์ พิตรปรีชาได้แปลช่วงปี ๒๕๔๐-๒๕๕๐ จำนวน ๖ เรื่อง จากผลการวิจัยพบว่ากลวิธีการแปลที่ใช้มากที่สุดในการแปลประโยคกรรมวาจกจากภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยคือ กลวิธีการหลีกเลี่ยงความหมายตรงตัว ตามต้นฉบับมีค่าร้อยละ ๓๗.๑๘ รองลงมา คือ กลวิธีการละคำแสดงวาจก มีค่าร้อยละ ๒๒.๒๒ กลวิธีการแปลที่พบน้อยที่สุด คือ การใช้คำ “มี” ตามด้วยประโยคกรรตุวาจก มีค่าร้อยละ ๐.๘๖ การศึกษาคำบ่งชี้กาลในประโยคภาษาฉบับแปลพบว่าผู้แปลเลือกใช้คำบ่งชี้กาลคำว่า “เคย” “แล้ว” “จะ” “ตลอดกาล” “ทุกวัน” และ ไม่ปรากฏคำบ่งชี้กาลในประโยคแปลภาษาไทยจากจำนวนข้อมูลทั้งหมด ๒๒๓ ประโยค พบประโยคที่ไม่ปรากฏคำบ่งชี้กาลมากที่สุดจำนวน ๑๗๗ ประโยค รองลงมาคือประโยคคำบ่งชี้กาล “จะ” จำนวน ๓๒ ประโยค และน้อยที่สุดคือ ประโยคปรากฏคำบ่งชี้กาล “ทุกวัน” และ “ตลอดกาล” จำนวน ๑ ประโยคเท่ากัน
