Abstract:
รูปแบบการวิจัย : พรรณนา
วัตถุประสงค์การวิจัย : เพื่อศึกษาวิจัยที่ส่งผลต่อความเครียดของนิสิตแพทย์ชั้นปีที่ 1,2 และ 3 คณะแพทย์ศาสตร์มหาวิทยาลัยบูรพา ปีการศึกษา 2552
ประชากรกลุ่มตัวอย่าง : ประชากรที่ในการศึกษาครั้งนี้เป็นนิสิตแพทย์ชั้นปีที่ 1,2 และ 3 คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ปีการศึกษา 2552 จำนวนชั้นปีละ 32 คน รวมทั้งหมด 96 คน
วิธีการวิจัย : ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือการวิจัย
เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดความเครียดที่เป็นที่อ้างอิงมาจากกรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข และมหาวิทยาลัยสารคาม เพื่อใช้สอบถามนิสิตแพทย์ซึ่งเป็นกลุ่มประชากรทั้งหมด โดยแบบสอบถามนี้แบ่งออกเป็น 3 ตอน ดังต่อไปนี้
ตอนที่ 1 เป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับสถานภาพทั่วไปของนิสิต
ตอนที่ 2 เป็นแบบวัดความเครียดสวนปรุง (Suanprung Stree Test-20,SPST-20)
ตอนที่ 3 เป็นแบบสอบถามสาเหตุของความเครียด ซึ่งแบ่งเป็น 3 ด้าน ได้แก่ ด้านการเรียน ด้านสภาพแวดล้อมภายในมหาวิทยาลัย ด้านส่วนตัวและสังคม
การวิเคราะห์: ผู้วิจัยนำข้อมูลที่เก็บรวบรวมได้มาวิเคราะห์ข้อมูลตามระเบียบวิธีทางสถิติ ดังนี้
1. ข้อมูลทั่วไปของกลุ่มตัวอย่าง วิเคราะห์โดยหาค่าสถิติพื้นฐาน ได้แก่ การแจกแจงความถี และค่าร้อยละ
2. สาเหตุของความเครียด วามเครียดจำแนกรายข้อ รายด้าน โดยการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการแจกแจงความถี่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
3.วิเคราะห์ความสัมพันธ์ของตัวแปรอิสระและตัวแปรตาม โดยการใช้สถิติคำนวณค่าสัมฤทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson Product Moment Correlation Coefficient)
สรุปผลการวิจัย : สาเหตุของความเครียดของนิสิตแพทย์ชั้นปีที่ 1, 2 และ 3 คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา เมื่อพิจารณาตามรายข้อ และรายด้าน 3 ด้าน ได้แก่ 1)ด้านการเรียน 2)ด้านสภาพแวดล้อมภายในมหาวิทยาลัย และ 3)ด้านมีคะแนนเฉลี่ยอยู่ในระดับต่ำ เมื่อพิจารณาตามรายด้าน พบทั้ง 3 ด้านมีคะแนนเฉลี่ยอยู่ในระดับต่ำ เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ พบว่า 2 ใน 3 ข้อแรกที่มีคะแนนเฉลี่ยสูงสุดเป็นข้อคำถามที่อยู่ในด้านการเรียน ได้แก่ ข้อที่ 1 เตรียมตัวไม่พร้อมก่อนสอบ และ ข้อที่ 2 เรียนไม่เข้าใจ ทำให้อึดอัดและกังวลเรื่องผลการเรียนและอันดับที่ 3 คือ เป็นข้อคำถามที่อยู่ในด้านส่วนตัวและสังคม คือข้อที่ 4 เกิดความกลัวว่าสิ่งที่คาดหวังยังไม่สำเร็จ
