การพยากรณ์จำนวนผู้ป่วยโรคบาดทะยักและบาดทะยักในเด็กแรกเกิดด้วยวิธีบอกซ์-เจนกินส์

Abstract

งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการพยากรณ์จำนวนผู้ป่วยโรคบาดทะยักและบาดทะยักในเด็กแรกเกิดด้วยวิธีบอกซ์-เจนกินส์ โดยใช้ข้อมูลทุติยภูมิจากสำนักระบาดวิทยา ซึ่งเก็บรวบรวมจำนวนผู้ป่วยโรคบาดทะยักและบาดทะยักในเด็กแรกเกิดตั้งแต่เดือนพฤษภาคมปี พ.ศ. 2551 จนถึงเดือนเมษายนปี พ.ศ. 2561 เพื่อสร้างตัวแบบพยากรณ์จากนั้นทำการพยากรณ์จำนวนผู้ป่วยโรคบาดทะยักและบาดทะยักในเด็กแรกเกิดของเดือนพฤษภาคมปี พ.ศ. 2561 และเมษายนปี พ.ศ. 2562 สำหรับการตรวจสอบความแม่นของการพยากรณ์จะใช้รากที่สองของค่าคลาดเคลื่อนกำลังสองเฉลี่ย ค่าคลาดเคลื่อนสัมบูรณ์เฉลี่ย ค่าคลาดเคลื่อนกำลังสองเฉลี่ยทำให้เป็นบรรทัดฐาน และค่าปัจจัยสอง ผลการวิจัยพบว่าได้ตัวแบบพยากรณ์ด้วยวิธีบอกซ์-เจนกินส์ที่ไม่มีค่าคงตัวทั้งหมด 5 ตัวแบบ ได้แก่ ARIMA(1,0,1)x(2,1,1)12 ARIMA(0,1,1)x(2,1,1)12 ARIMA(1,0,1)x(1,1,1)12 ARIMA(1,0,1)x(1,0,2)12 และ ARIMA(0,1,1)x(1,0,2)12 ตัวแบบพยากรณ์ด้วยวิธีบอกซ์-เจนกินส์ ที่ไม่มีค่าคงตัวที่เหมาะสมที่สุดสำหรับพยากรณ์จำนวนผู้ป่วยโรคบาดทะยักและบาดทะยักในเด็กแรกเกิด คือ ARIMA(1,0,1)x(2,1,1)12 โดยมีค่ารากที่สองของค่าคลาดเคลื่อนกำลังสองเฉลี่ยเท่ากับ 2.8997 ค่าคลาดเคลื่อนสัมบูรณ์เฉลี่ยเท่ากับ 1.8734 ค่าคลาดเคลื่อนกำลังสองเฉลี่ยทำให้เป็นบรรทัดฐานเท่ากับ 0.1282 และค่าปัจจัยสองเท่ากับ 0.9630