ผลของการเสริมเกลือแร่ในอาหารและการเปลี่ยนแปลงสารเคมีของกุ้งกุลาดำที่เลี้ยงระบบพัฒนา

Abstract

การศึกษาอิทพลของความเค็มน้ำ 4 ระดับ (0.5, 10, 20 และ 30 ส่วนในพัน) และเสริมเกลือแร่ 0%, 1%, และ 3% ในอาหาร ต่อการเจริญเติบโต ระยะเวลาลอกคราบ การอดตาย และคุณลักษณะของเปลือกกุ้งกุลาดำ (ความแข็งแรง ความขรุขระ สี และความวาว) และการเปลี่ยนแปลงของ ออสโมลาลิตี้ แคลเซียม แมกนีเซียม โซเดียม คลอรีน โปแตสเซียม ฟอสฟอรัส แมงกานีส ทองแดง และกำมะถัน โปรตีนคาร์โบไฮเดรต และไกลโคสอะมิโนไกลแคนในพลาสมาและเปลือกของกุ้งกุลาดำ (Penaeus monodon) วัยรุ่นที่เลี้ยงในบ่อซิเมนต์ และทำการเลี้ยงกุ้งด้วยการเสริมและการไม่เสริมเกลือแร่ในอาหารในบ่ดินแบบพัฒนาความเค็มนำต่ำ จากการทดลองพบว่าการเสริมเกลือแร่ในอาหารกุ้งส่งผลให้มีค่าออสโมลาลิตี้ ระดับความเข้มข้นของโซเดียม คลอรีน โปแตสเซียม แคลเซียม และแมกนีเซียม ฟอสฟอรัส แมงกานีส ทองแดง กำมะถัน โปรตีน คาร์โบไฮเดรต และไกลโคสอะมิโนไกลแคนมากขึ้น (p<0.05) ทั้งในเลือด และแร่ธาตุในเปลือกกุ้งกุ้งกุลาดำที่เลี้ยงในบ่อซิเมนต์และบ่อดิน โดยการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนั้นมีปัจจัยจำกัดมาจากความเค็มน้ำ รวมทั้งการเสริมเกลือแร่ในระดับความเค็มต่างๆ ยังมีผลต่อการเจริญเติบโต ระยะเวลาลอกคราบ ความแข็งแรงเปลือก ความขรุขระของเปลือกกุ้งกุลาดำอีกด้วย (p<0.05) ขณที่ไม่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของสีและความแวววาวของเปลือกกุ้ง (p>0.05) จากการทดลองชี้ให้เห็นถึงความจำเป็นของการเสริมเกลือแร่ถึงระดับ 3% สำหรับการเลี้ยงกุ้งในน้ำความเค็มต่ำกว่า 10 ppt และลดระดับเกลือแร่ลงได้หาระดับความเค็มน้ำที่ใช้สูงเพิ่มขึ้น