ผลของโปรแกรมกระตุ้นการรู้คิดต่อความจำและการรับรู้สมรรถนะแห่งตนด้านความจำในผู้สูงอายุที่มีการรู้คิดบกพร่อง

สาวิตรี จีระยา

dc.contributor.advisor	ภรภัทร เฮงอุดมทรัพย์
dc.contributor.advisor	ดวงใจ วัฒนสินธุ์
dc.contributor.author	สาวิตรี จีระยา
dc.contributor.other	มหาวิทยาลัยบูรพา. คณะพยาบาลศาสตร์
dc.date.accessioned	2023-05-12T06:12:55Z
dc.date.available	2023-05-12T06:12:55Z
dc.date.issued	2561
dc.identifier.uri	https://buuir.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/7860
dc.description	วิทยานิพนธ์ (พย.ม.)--มหาวิทยาลัยบูรพา, 2561
dc.description.abstract	ผู้สูงอายุที่มีการรู้คิดบกพร่องในระยะเริ่มต้น หากได้รับการคัดกรองและกระตุ้นด้วยกิจกรรมที่เหมาะสมจะช่วยชะลอความเสื่อมได้การวิจัยแบบกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมกระตุ้นการรู้คิดต่อความจำและการรับรู้สมรรถนะแห่งตนด้านความจำในผู้สูงอายุที่มีการรู้คิดบกพร่องกลุ่มตัวอย่างคือผู้สูงอายุที่เป็นสมาชิกชมรมผู้สูงอายุบ้านหนองไทร อำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรีที่มีการรู้คิดบกพร่องซึ่งประเมินโดยใช้แบบประเมินพุทธิปัญญา และมีคุณสมบัติตามที่กำหนด จํานวน 23 คน สุ่มเข้ากลุ่มทดลอง จํานวน 11 คน และกลุ่มควบคุม จํานวน 12คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมกระตุ้นการรู้คิด จํานวน 8 ครั้ง สัปดาห์ละ 2 ครั้ง ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามปกติเก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนเมษายนถึงเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2560 เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย แบบทดสอบสภาพสมองเบื้องต้น ฉบับภาษาไทย ด้านเกี่ยวกับความจำ และแบบสอบถามสมรรถนะแห่งตนด้านความจำ -4 มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .70 และ .96 ตามลําดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณา การทดสอบที และการวิเคราะห์ ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ ผลการศึกษาพบว่า ผู้สูงอายุในกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยความจำไม่แตกต่างกับกลุ่มควบคุม (p > .05) คะแนนเฉลี่ยการรับรู้สมรรถนะแห่งตนด้านความจำในกลุ่มทดลองมากกว่ากลุ่ม ควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (F1,21= 7.69, p < .05) และในกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการรับรู้ สมรรถนะแห่งตนด้านความจำในระยะติดตามผล 1 เดือน ( X = 83.27, SD = 14.32) สูงกว่าระยะหลังการทดลอง ( X = 79.41, SD = 16.58) และระยะก่อนการทดลอง ( X = 57.23, SD = 24.17) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05) ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า โปรแกรมนี้มีประสิทธภาพ พยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงาน สุขภาพจิตและจิตเวช ตลอดจนบุคลากรทีมสุขภาพที่เกี่ยวข้อง สามารถนำโปรแกรมกระตุ้นการรู้คิดนี้ไปประยุกต์ใช้เพื่อส่งเสริมการรับรู้ของผู้สูงอายุด้านสมรรถนะแห่งตนด้านความจำ
dc.language.iso	th
dc.publisher	คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
dc.rights	มหาวิทยาลัยบูรพา
dc.subject	ผู้สูงอายุ
dc.subject	การรู้คิดในผู้สูงอายุ
dc.subject	Humanities and Social Sciences
dc.subject	มหาวิทยาลัยบูรพา -- สาขาวิชาการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช
dc.title	ผลของโปรแกรมกระตุ้นการรู้คิดต่อความจำและการรับรู้สมรรถนะแห่งตนด้านความจำในผู้สูงอายุที่มีการรู้คิดบกพร่อง
dc.title.alternative	The effects of cognitive stimultion progrm on memory nd perceived memory self-efficcy mong older dults with mild cognitive impirment
dc.type	วิทยานิพนธ์/ Thesis
dc.description.abstractalternative	For older adults with Mild Cognitive Impairment (MCI), if they receive an early detection and stimulation with proper activities, it could help slow down their deterioration. The purposes of this quasi-experimental research were to determine effects of cognitive stimulation program on memory and perceived memory self-efficacy among older adults with MCI. The sample included 23 older adults who were members of Ban Nhong-sai eldery club in Panasnikom district, Chon Buri province with MCI screened by using Montreal Cognitive Assessment (MoCA), and met the study inclusion criteria. Random assignment was used to assign the participants into 2 groups of 11 in the experimental group and 12 in the control group. Participants in the experimental group received the intervention program for 8 sessions, 2 sessions per week while those in the control group received a usual care. Data collection was carried out from April to June 2017. Research instuments included the Mini-Mental State Examination, Thai Version 2002 (MMSE-Thai 2002) of a memory testing part, and the Memory SelfEfficacy Questionnaire-4 (MSEQ-4). Their reliabilities were .70 and .96, repectively. Descriptive statistics, independent t-test, two-way repeated measure ANOVA were used to analyzed the data. The results revealed that there was not significant different of the mean scores of memory between the experimental and the control groups (p> .05). However, the mean scores of perceived memory self-efficacy in the experimental group was greater than those in the control group (F1,21 = 7.69, p< .05). Within the experimental group, the mean scores of perceived memory self-efficacy at 1-month follow-up ( = 83.27, SD = 14.32) was significantly higher than at post-test ( = 79.41, SD = 16.58), and at pre-test ( = 57.23, SD = 24.17). This findings indicate that this program is effective. Nurses who are responsible for mental health and psychiatric care as well as related health care provider could utilize this cognitive stimulation program to enhance older adults’ perception towards their self-efficacy about memory.
dc.degree.level	ปริญญาโท
dc.degree.discipline	การพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช
dc.degree.name	พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต
dc.degree.grantor	มหาวิทยาลัยบูรพา