ประสิทธิผลของการสอนแบบเพื่อนช่วยเพื่อนที่มีต่อความสามารถในการว่ายน้ำ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาผลของการสอนว่ายน้ำแบบเพื่อนช่วยเพื่อนต่อความสามารถในการว่ายน้ำท่าครอล สโตรคและท่ากรรเชียง 2) เปรียบเทียบความสามารถในการว่ายน้ำท่าครอล สโตรคและท่ากรรเชียงจากการสอนแบบเพื่อนช่วยเพื่อนกับแบบปกติ 3) ศึกษาผลของการสอนว่ายน้ำที่ส่งผลต่อทัศนคติในการเรียนว่ายน้ำแบบเพื่อนช่วยเพื่อน กลุ่มตัวอย่างคือ นิสิตคณะวิทยาศาสตร์การกีฬา มหาวทิยาลัยบูรพาที่ยังไม่เคยผ่านการเรียนว่ายน้ำที่อาสาสมัครเข้าร่วมการวิจัย จำนวน 24 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วยโปรแกรมการสอนว่ายน้ำท่าครอล สโตรคและท่ากรรเชียงที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นแบบทดสอบวัดทักษะพื้นฐานของสุกาญดา คงสมรส (2553) ที่นำมาประยุกต์ใช้กับ 2 ท่าว่าย ได้แก่ ทักษะการว่ายน้ำท่าครอล สโตรคและ ทักษะการว่ายน้ำท่ากรรเชียงและแบบสัมภาษณ์ด้านทัศนคติในการเรียนว่ายน้ำแบบมีโครงสร้างสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบความแตกต่าง ระหว่างช่วงของการทดสอบทั้งภายในกลุ่มและระหว่างกลุ่มโดยใช้สถิติการวัดความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ (ANOVA with repeated measure) และทดสอบความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลของการสอนว่ายน้ำแบบเพื่อนช่วยเพื่อนต่อความสามารถในการว่ายน้ำท่าครอล สโตรค และท่ากรรเชียง มีการพัฒนาความสารมารถเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่ระยะก่อนการทดลองจนถึงระยะหลังการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 2. ผลการเปรียบเทียบความสามารถในการว่ายน้ำท่าครอล สโตรคและท่ากรรเชียง จากการสอนแบบเพื่อนช่วยเพื่อนกับแบบปกติไม่มีความแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3. การเรียนแบบเพื่อนช่วยเพื่อนทำให้ผู้เรียนมีทัศนคติในการเรียนที่ดี ความเข้าใจ ในท่าทางขั้นตอนวิธีการว่ายน้ำมากขึ้น และวิธีการแก้ไขข้อผิดพลาดต่าง ๆ ในการว่ายน้ำทำ ให้ผู้เรียนเกิดความสนุกสนาน และได้พูดคุยกันมากขึ้น