การพัฒนาเชาวน์ปัญญาด้านคณิตศาสตร์ของนักเรียนระดับประถมศึกษา : การศึกษาเชิงพฤติกรรมและคลื่นไฟฟ้าสมอง

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อออกแบบกิจกรรมพัฒนาเชาวน์ปัญญาด้านคณิตศาสตร์โดยอิงทฤษฎีแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ และศึกษาผลการใช้กิจกรรมพัฒนาเชาวน์ปัญญาด้านคณิตศาสตร์ที่พัฒนาขึ้น กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนระดับประถมศึกษาโรงเรียนวัดพลงช้างเผือก จังหวัดระยอง จำนวน 160 คน สุ่มเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 80 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย กิจกรรมพัฒนาเชาวน์ปัญญาด้านคณิตศาสตร์ (Mathematic Intelligence Training: MIT) แบบวัดเชาวน์ปัญญาด้านคณิตศาสตร์ และเครื่องบันทึกคลื่นไฟฟ้าสมอง Emotiv รุ่น EPOC วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบสองทาง (Two-way ANOVA) ผลการวิจัยปรากฏว่า 1) กิจกรรมพัฒนาเชาวน์ปัญญาด้านคณิตศาสตร์ของนักเรียนระดับประถมศึกษา ประกอบด้วย กิจกรรม MIT จำนวน 1 ชุด 14 ข้อ ใช้ระยะเวลาฝึกวันละ 2 ครั้ง ครั้งละ 20 นาที ทำต่อเนื่อง 10 วัน 2) ระยะหลังการทดลอง กลุ่มที่ใช้กิจกรรม MIT มีเชาวน์ปัญญาด้านคณิตศาสตร์เพิ่มขึ้น เมื่อจำแนกตามเพศกับลักษณะเชาวน์ปัญญา ไม่พบปฏิสัมพันธ์ระหว่างเพศกับลักษณะเชาวน์ปัญญาเมื่อจำแนกตามตัวแปรที่ศึกษา ปรากฏว่า ไม่พบความแตกต่างระหว่างเพศ แต่พบความแตกต่างระหว่างกลุ่มที่มีลักษณะเชาวน์ปัญญาสูงและต่ำอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 3) คลื่นไฟฟ้าสมองของนักเรียนชั้นประถมศึกษาหลังใช้กิจกรรม MIT มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างเพศกับเชาวน์ปัญญา ที่ย่านความถี่โลเบต้า และย่านความถี่อัลฟา บริเวณสมองส่วนหน้า ณ ตำแหน่ง AF3, F7, F3, F4, F8 และ AF4 บริเวณสมองส่วนข้าง ณ ตำแหน่ง P7 และ P8 ในขณะที่ย่านความถี่ ธีต้า มีปฎิสัมพันธ์ ณ ตำแหน่ง AF3, F4 และ AF4 และในย่านความถี่ไฮเบต้า มีปฏิสัมพันธ์กัน ณ ตำแหน่ง AF4