การประเมินสถานการณ์การปนเปื้อนสารโพลีไซคลิก อะโรมาติก ไฮโดรคาร์บอน (พีเอเอช) ในสัตว์น้ำชายฝั่งทะเล บริเวณภาคตะวันออก

Abstract

การปนเปื้อนของสารโพลีไซคลิก อะโรมาติก ไฮโดรคาร์บอน (พีเอเอช) ในสัตว์น้ำชายฝั่งทะเลบริเวณภาคตะวันออก ทําการเก็บตัวอย่างหอยแมลงภู่ ตะกอนดินและปลาทะเลศึกษาระหว่างเดือนตุลาคม 2560 ถึงเดือนมีนาคม 2561 พบความเข้มข้นของสารพีเอเอชรวม ที่สะสมในหอยแมลงภู่ขนาดเล็กในฤดูฝนโดยเฉลี่ย 0.917±0.228, 0.096±0.040 และ 0.215±0.018 ไมโครกรัม/กรัม (น้ำหนักแห้ง) ในหอยแมลงภู่ขนาดใหญ่โดยเฉลี่ย 0.324±0.173, 0.035±0.011 และ 0.170±0.014 ไมโครกรัม/กรัม (น้ำหนักแห้ง) ในบริเวณอ่างศิลา ศรีราชา และมาบตาพุด ตามลำดับ ขณะที่ในฤดูแล้งพบ การสะสมสารพีเอเอชรวม ในหอยแมลงภู่ขนาดเล็กโดยเฉลี่ย 0.080±0.021, 0.079±0.032 และ 0.106±0.024 ไมโครกรัม/กรัม (น้ำหนักแห้ง) ในหอยแมลงภู่ขนาดใหญ่โดยเฉลี่ย 0.061±0.018, 0.078±0.026 และ 0.060±0.029 ไมโครกรัม/กรัม (น้ำหนักแห้ง) บริเวณอ่างศิลา ศรีราชา และมาบตาพดุตามลำดับ ผลจากการศึกษาแสดงให้ทราบว่า ฤดูกาล สถานที่และขนาดมีอิทธิพลรว่มกันในการปนเปื้อนของสารพีเอเอช รวมในเนื้อเยื่อหอย และในฤดูฝนหอยแมลงภู่ ขนาดเล็กบริเวณอ่างศิลามีการปนเปื้อนสารพีเอเอชรวม อยู่สูงมีความแตกต่างอยา่งมีนัยสําคัญทางสถิติ (p<0.05) ตะกอนดินจากแหล่งเลี้ยงหอยแมลงภู่ทั้ง 3 พื้นที่ พบมีปริมาณของสารพีเอเอชรวม ปนเปื้อนในฤดูฝนโดยเฉลี่ย 0.092±0.022, 0.141±0.023 และ 0.160±0.017 มิลลิกรัม/กิโลกรัม (น้ำหนักแห้ง) ขณะที่ในฤดูแล้งพบการปนเปื้อนของสารพีเอเอชรวม โดยเฉลี่ย 0.458±0.206, 0.473±0.239 และ 0.566±0.620 มิลลิกรัม/กิโลกรัม (น้ำหนักแห้ง) ในบริเวณ อ่างศิลา ศรรีาชา และมาบตาพุด จังหวัดระยองตามลำดับ ผลการศึกษาแสดงให้ทราบว่าทั้งฤดูกาลและสถานที่มีความแตกต่างทางสถิติ (p<0.05) ผลการศึกษาแสดงให้ทราบว่าฤดูกาลมีผลต่อการปนเปื้อนสารพีเอเอชรวม ในตะกอนดินที่แตกต่างกันอย่างมี นัยสําคัญทางสถิติ (p<0.05) โดยพบในฤดูแล้งปริมาณสูงกว่าในฤดูฝน ผลจากการศึกษาแสดงถึงระบบนิเวศทางทะเลมีการปนเปื้อนด้วยสารมลพิษโดยเฉพาะสารในกลุ่มปิโตรเลียมไฮโดรคาร์บอน อยู่อย่างต่อเนื่องสถิติ อย่างไรก็ตามไม่พบสาร พีเอเอชรวม ในกลุ่มที่ก่อให้เกิดมะเร็ง